Daarnet ging de Logeerpoes geweldig te keer in huis. (Inderdaad ja, er zit een huis aan dit balkon vast, de markt voor losse balkons is hier nog volop in ontwikkeling) En het propje alufolie waar hij mee speelde maakte rare piepgeluidjes, dat kende ik nog niet van dat spul. Een beetje muizige piepjes, zo leek het wel, hoewel dat vrij onwaarschijnlijk is op deze hoogte. Bovendien was het propje zwart en bewoog het geheel zelfstandig, al was het wat fladderig. Toen Logeerpoes even losliet, zoals dat hoort in het kat-en-muis spel, koos het diertje het luchtruim. Poes had een vleermuis gevangen! Wellicht uit de lucht geplukt of van de railing geklauwd toen het even kwam rusten, ik denk dat ik nu wel weet waarom hij soms zo tegen het duister zit te schreeuwen, er vliegen allerlei zwarte gedaantes in het donker rond. Gelukkig begint een vleermuis die in een huis terechtgekomen is zich niet onmiddelijk tegen de ruiten te pletter te vliegen, zoals de mus en de merel. Hij begon rondjes door de kamer te draaien, ongeveer een meter onder het plafond, met een joelende poes op zijn hielen. Ik heb snel alle ramen en deuren wijd opengezet, onderwijl Poes op een afstand houdend en zo nu en dan wegduikend voor Vleermuis, want ook een Kabouter heeft last van die archetypische angst voor vleermuizen in kapsel of baard. Vleermuis is nu weg, al heb ik hem niet het pand zien verlaten, dus ik kan nog steeds worden opgeschrikt door gefladder in de nacht. Poes zit weer tegen de nacht te schreeuwen. Ik ga zo de gordijnen weer ophangen, die zaten wat in de weg bij het ramen openzetten, en dan ga ik een quirkafleeg doen, tegen de schrik.